αποκρισ(ι)άριος

ο

θηλ. -ισσα και αποκρισάρης, ο και αποκρισάτορας, ο

1. ο μαντατοφόρος: Αν είν' κακό το μαντάτο, δε φταίει ο αποκρισάρης.

2. πρεσβευτής, αποσταλμένος πολιτικός ή εκκλησιαστικός σε ξένη παρόμοια αρχή: Ο μητροπολίτης Α ήταν αποκρισιάριος του οικουμενικού πατριαρχείου στην Eκκλησία της Ελλάδας.